Rodzina 500 szkół. Doświadczenia międzynarodowe
Model wychowawczy realizowany w placówkach STERNIKa stosowany jest w trzydziestu ośmiu krajach świata. Ogółem działa ponad 500 szkół promujących ten styl edukacji.
„Dzięki współpracy rodziców i szkoły nasze uczennice mają możliwość osiągania maksimum swoich możliwości – mówi Marie Therese Gibson, dyrektorka szkoły dla dziewcząt Tangara w Sydney, w Australii. – Wyrastają one na dojrzałe młode kobiety, które wywierają dobry wpływ na swoje środowisko, a przez to na społeczeństwo.”
„Działamy już czterdzieści lat i jest to jakaś perspektywa, w której można ocenić efekty tego modelu – dodaje Josep Maria Barnils, prezes Europejskiego Stowarzyszenia na Rzecz Edukacji Zróżnicowanej (EASSE), współzałożyciel Institució Familiar d’Educació. – Ogromnie się cieszę, patrząc na wychowanków Institució, dziś już dorosłych ludzi, którzy założyli trwałe, szczęśliwe rodziny, a w pracy zawodowej cieszą się opinią dobrych fachowców, a zarazem dobrych ludzi. Oczywiście, rodzice z pomocą nauczycieli, chcą tak kształtować dziecko, aby osiągnęło ono w dorosłym życiu sukces. Nieraz jednak mówią, że nawet zdobyta przez ich córkę czy syna nagroda Nobla nie cieszyłaby ich, gdyby nie byli oni dobrymi mężami i żonami”.
Marie Therese Gibson: „My zaczynaliśmy w 1982 roku z zaledwie dwunastoma rodzinami i siedemnastoma uczennicami. Mogę śmiało powiedzieć, że warto było. Dziś uczy się u nas siedemset dziewcząt z przeszło czterystu rodzin. Nasze absolwentki zapisują tu swoje dzieci, a dawne uczennice wracają w roli nauczycielek. Mamy świadomość, że dysponujemy ogromnym skarbem w świecie, w którym jest tyle moralnego zamętu, w którym dochodzi do rozbicia tylu rodzin i zerwania więzi. Nie jesteśmy doskonali, natomiast w naszych szkołach rodzinom łatwiej utrzymać jedność dzięki wzajemnym przyjaźniom i wsparciu. Rodzice zaś otrzymują narzędzia, które pozwalają im wypełniać ich zadania jako pierwszych wychowawców dzieci ”.
Cała działalność wychowawcza placówek STERNIKa opiera się na antropologii chrześcijańskiej. W statucie Stowarzyszenia zgodnie z wolą rodziców znalazły się zapisy o zasadach, wśród których na pierwszym miejscu wymienia się wychowanie dzieci i młodzieży „zgodnie z integralną koncepcją osoby ludzkiej, jej godnością i wolnością, przez rozwijanie cnót ludzkich, takich jak sprawiedliwość, odpowiedzialność, szacunek dla innych ludzi, dążenie do poznawania prawdy, solidarność, uczciwość, prawdomówność, lojalność, pracowitość, roztropność, czerpiąc z najlepszego dorobku kultury chrześcijańskiej: polskiej i europejskiej”.
Tożsamość chrześcijańska
Dzięki chrześcijańskiej formacji umysł człowieka wzbogacany jest prawdami wiary. Formacja pomaga uczniowi rozwijać dobre nawyki postępowania i zdobywać cnoty, dzięki którym może dokonywać dobrych wyborów. Ponadto wspiera ona rozwój osobistej relacji z Bogiem i uzdalnia do tego, by w wolności żyć zgodnie z wolą Bożą.
W szkołach STERNIKa rodzicom i uczniom proponuje się formację i opiekę duchową, które oparte są o prawdy wiary katolickiej. Korzystanie z formacji jest dobrowolne zgodnie z zasadą poszanowania wolności sumienia. Wynika to z natury aktu wiary: nie ma niczego bardziej osobistego niż relacja z Bogiem.
Każdy człowiek ma prawo do poszukiwania prawdy i pragnie ją osiągnąć. Ukazywanie prawd wiary wychodzi naprzeciw temu pragnieniu. Indywidualna opieka duchowa kapłanów oraz pomoc opiekunów i nauczycieli ułatwiają życie zgodne z prawdami chrześcijańskimi. Dzięki temu rozwija się w uczniach postawa służby drugiemu człowiekowi.
W szkole unika się porównań – każdy uczeń dąży do odkrywania własnych talentów. Stara się je rozwijać , aby lepiej służyć innym. Pomagają mu w tym dyżury, zadania, odwiedziny chorych i ubogich oraz inne formy pomocy potrzebującym. Szkoły STERNIKa to owoc inicjatywy rodziców. Zachowują one swą chrześcijańską tożsamość , nie będąc szkołami wyznaniowymi. Za szkoły wyznaniowe zazwyczaj uważa się placówki założone przez diecezję, lub jakąś inną instytucję religijną.
Prałatura Personalna Opus Dei (www.opusdei.pl )
Stowarzyszenie STERNIK zwróciło się do Prałatury Personalnej Opus Dei z prośbą o pomoc w utrzymaniu chrześcijańskiej tożsamości szkół. Prałatura Opus Dei wyznacza kapelanów do poszczególnych placówek wychowawczych. Kapelani sprawując posługę duszpasterską działają we własnym imieniu i nie reprezentują Prałatury Opus Dei.